ترفند های استبداد داخلی

موثر ترین حیله ها؛کهن ترین حیله ها هستند…

دولت مرکزی با هماهنگی با استعمار خارجی ؛و با استفاده از تجربیات ۵۰۰ ساله کلنیالیسم و استعمار و استعمار نوین ؛در رابطه با سرکوب و تسلط بر منابع بومیان ؛ یک سری ترفند ها یی را بکار میبرد که در کشورهای خاورمیانه و ایران هم شاهد آن بوده ایم
. ۱- اشغال سرزمین بوسیله قوه قهریه و نیروی نظامی .در زمان زضا شاه ؛ ارتش به تمامی مناطق ملی حمله کرد و پس از کشتار زیاد ؛ پایگاهای نظامی خودرا در محل مستقر کرد و فرمانداران نظامی و ژاندارمری را برای ادامه سرکوب مردم ؛ بنا نهاد .
۲- توطئه سکوت.(سانسور)؛ با نام نبردن و ننوشتن و بایکوت اخبار و گزارشات از محل های مورد هجوم قرار گرفته ؛ سعی میکند حافظه تاریخی را از بین ببرد . در زمان شاه ؛ هر روز در ساعت ۲ بعد از ظهر ؛ با های و هوی زیاد اخبار ایران و جهان گفته میشد . خبر اول همیشه با پرزیدنت امریکا شروع میشد . خبر دوم باید همیشه از آریا مهر و منویات ملوکانه میبود . شما اگر به آرشیو اخبار در ۵۶ سال حکومت پهلوی رجوع کنید ؛ هیچگونه اخباری از کهگیلویه و بلوچستان و بختیاری ؛ برای مثال در آن پیدا نخواهید کرد . در حکومت اسلامی هم به همین منوال است . در اپوزیسیون هم در خارج کشور به همین صورت است .
تلویزیون های فارس زبان لس آنجلسی؛مرتب هر روز اخبار و گزارشات را پخش میکنند و به بی اهمیت ترین موضوعات میپردازند ؛ ولی در مورد اخبار مربوط به اقوام سرکوب شده داخلی ؛ همه با هم طبق یک قانون نا نوشته ؛ سکوت کرده اند.

• .۳ تحریف تاریخ ؛ جعل و ایجاد اغتشاش فکری . در این مرحله ؛ تئوریسین ها و روانشناسان سازمانهای اطلاعاتی ؛ با استفاده از متون تاریخی مربوط به خود و دولتی ؛سعی میکنند از انتشار حقایق و واقعیات تاریخی-اجتماعی جلوگیری کنند .برای مثال ؛ اندیشه هویت طلبی و فعالیتهای ضد تبعیض اجتماعی ؛ که توسط نحبگان قومی و دانشجویان و جنبش زنان ؛درونمرز و برونمرز ؛ گشترش یافت و همگانی شد و بقیه تئوری های سیاسی را تحت الشعاع قرار داد؛ شاهد بودیم که سکوت شکسته شد و شاهد بودیم که دولت حاکم ؛ با همخوانی با استبدادیون سابق ؛با بازی با کلمات و واژگان و واژگون نمایی ؛ سعی در به انحراف کشیدن و اغفال و ایجاد اغتشاش فکری پرداختند .این تر فند ها هم به همت فعالین سیاسی اقوام و ملیتها ؛ که جا دارد اینجا به همه انها دست مریسا بگوییم؛همه خنثی و نقش بر آب شد .
  ۴ – مشابه سازی و ایجاد سازمانهای قومی پارالل .در این فاز شاهد بودیم که دولت سرکوبگر مرکزی با استفاده از تکنولوژی نوین و رسانه های صوتی –تصویری و فضای مجازی اینتر نتی ؛ سیاست موج سواری را بر گزید و با تعبیه کردن انها در اپوزیسیون ؛ مذبوحانه سعی کرد که جلوی این سیلاب خروشان با سیم خار دار بگیرد .این مرحله را ما اعتراف به شکست ؛ مینامیم .یعنی رژیم متمرکز که با توطئه سکوت سعی کرده بود از اشاعه حق طلبی ؛ جلوگیری کند . حال باید به نه تنها به وجود انها اعتراف کند ؛ بلکه امتیازاتی هم بدهد .
  ۵ – برچسب زنی. ارعاب . تهدید . در این فاز؛ دولت سرکوبگر مرکزی ؛ ماهیت اصلی خودرا نشان میدهد و با برچسب زدن و سیاسی –امنیتی کردن خواسته های طبیعی اجتماعی –فرهنگی ؛مطالبات قومی را به جرم سیاسی تبدیل میکند و با استفاده از محکومیتهای سنگین قضایی ؛ اعدامهای گسترده هویت طلبان و زندان های طویل المدت ؛ سعی در کنترل و محدود کردن خواسته ها دارد ؛ اما غافل از اینکه تیر از کمان رها شده است و این اندیشه در راه جهانی شدن است .
  ۶ – تسلیم . آخرین مرحله که دیکتاتورهای دولت مرکزی به ان تن میدهند ؛ تسلیم است .در این مرحله؛اندیشه هویت طلبی بقدری رسوخ کرده که درون حاکمیت هم به گفتمان سیاسی برتر تبدیل میشود . نمونه انرا در انتخابات میبینیم ؛ که کاندید ها برای به دست اوردن رای بیشتر ؛ هویت قومی خودرا افشا میکنند و لباس قومی بر تن میکنند و به زبان ملی سخن میگویند ؛ هر چند ظاهری و از روی تزویر و ریا کاری میباشد ؛ اما این از اهمیت موضوع نمیکاهد .
  این ترفند ها نه تنها در ایران ؛ بلکه در مقابل سرخ پوستان امریکا و بومیان استرالیا و بومیان امریکای جنوبی . در هندوستان و فیلیپین و اندونزی و کانادا هم صورت گرفته است و چیز جدیدی نمیباشد . در ایران هم چون استبداد همواره گماشته استبداد بوده است ؛ در طول حکومتهای دست نشانده پهلوی ها و ملا ها ؛ باید برای حفظ خود ؛ و حکومت ننگین خود ؛ به این ترفند های استعماری تن میدادند و میدهند
  بختیار