لرستانات
یکی از حقوق انسانی , حق شادمان ریستن و شادی کردن میباشد . در کشورهای پیشرفته و دموکرات غربی ؛ حتی در قانون اساسی امده است که دولت موظف است شرایط شادکامی ملت را فراهم سازد .شادی باعث تجلی روحیه انسان و شکوفایی فردی در جامعه میشود . اما قضیه زمانی سوال برانگیز میشود که دولت مرکزی به عنوان ابزار سیاسی ؛ در جهت انحراف افکار جامعه و مخفی کردن فرهنگ ستیزی و سیاستهای قوم ستیزی خود؛ از این مقوله سوئ استفاده میکند.این عمل تازگی ندارد و نیروهای استعماری قبلا انرا انجام داده اند . هرگاه کلنیالیستها به سرزمینهای بیگانه میرفتند . زبان و فرهنگ بومیان را تغییر میدادند و مواد معدنی و ارزشمند انهارا استخراج میکردند و میبردند . اما رقص انهارا کاری نداشتند ودر فیلمها یشان هم نشان میدادند . این روند در مستعمرات هم حاکم گشت و در دولتهای استبدادی ؛که با کمک استعمار به قدرت رسیده بودند این روند اموزش داده شد تا در جهت سیاست دولت اعمال شود . دو هدف همیشه دنبال میشود . یکی این که این ملت بومی هیچگونه تاسیسات و صنعتی نداشتند و الکی خوش بودند و فقط میرقصیدند . چه خوب شد که ما انهارا کشف کردیم و باعث بهروزی انان شدیم . دوم اینکه؛ اینها ازاینکه ما انهارا استعمار کردیم بی اطلاع هستند و اعتراضی ندارند و خیلی هم از این بابت شاد هستند .
استبداد داخلی هم که گماشته استعمار خارجی در ایران میباشد ؛به همین منوال عمل کرده است .چون تحت آموزش فرهنگی استعمار قرارگرفته است . اگر به فیلمهایی که در هالیود ساخته شده است دقت کرده باشید ؛ سرخ پوستان امریکا را که ساکنین اصلی انجا بودند و در صلح و صفا در انجا زندگی میکردند و سفید پوستان اروپایی سرزمین انان را تصاحب کردند و طلای انان را استخراج کردند و زمینها و معادن انانرا به تاراج بردند . در فیلمها انان را فقط در حال رقصیدن نشان میدهند . در نیوزیلند انگلیسیها بومیان را به اسارت گرفتند و سرزمین انان را اشغال کردند و هرگونه مالکیتی را از انان سلب کردند ؛ و لی در مراسمی که امروزه بر پا میکنند . بومیان را میاورند تا جلوی ملکه و یا شازده انگلیس برقصند . در افریقای جنوبی و دیگر نقاط هم به همین منوال است . در کشور خودمان هم نیروهای استعماری در استبداد پیشین ؛ بوسیله دستگاه امنیتی رژیم ؛ همین مراسم را اجرا میکردند . وقتی مبارزات قشقایی هارا سرکوب کردند و سران انهارا کشتند و تبعید کردند ؛ مراسمی در شیراز ساواک بر پا کرد تا شاه از شیراز دیدن کند و زنان قشقایی را در کنار خیابان چیدند تا برقصند و این دهن کجی بزرگی بود به سران قشقایی که در تبعید بودند . در بختیاری هم ؛بعد از تبعید تیمسار بختیار؛ ساواک مراسمی در هتل هیلتون تهران برگزار کرد و چند تا رقصنده زن بختیاری را برد و در هوای گرم تابستان تهران ؛ در جلوی هتل ؛ هنگام ورود شاه و ملکه انهارا با ساز بختیاری به رقص واداشتند تا ضربه روحی وارد کنند به بختیار که در سوئیس تبعید شده بود و جنگ روانی را به نفع خود پیش ببرند و پیامی بدهند به بختیاریان داخل ایران .این رژیم هم که از تعلیمات ساواک بهره مند شده است ، به همان منوال عمل کرده است و بعد از کشتن شادروان شاپور بختیار؛ مراسمی را مدیریت کرد و زنهای بختیاری را به رقص واداشت تا اینطور وانمود شود که بختیاریها نه تنها ناراحت نیستند ؛ بلکه به رقص و پایکوبی هم مشغول میباشند .نکته مهم تر این که ؛ اینها ازاینکه ما نفت و اب و معادن و خاک انهارا میبزیم نه تنها اعتراضی ندارند ؛ بلکه خوشحال هستند و به خوش رقصی مشغول میباشند .
با روشنگری هایی که شده است و رشد روز افزون هویت طلبی و چالش فرهنگی – اقتصادی ملت لر ؛ عده قلیلی از این موضوع آگاه شده اند و به ترفندهای موذیانه سپاه سایبری رژیم آخوندی پی برده اند ؛ اما هنوز عده ای از همتباران ما به علت تحقیر و توهین های مستمر چندین ساله گذشته ؛ این عمل رقصیدن را به نوعی ابراز موجودیت و تفاوت فرهنگی تلقی میکنند . اما باید خاطر نشان ساخت که ابراز موجودیت را میتوان از طرق دیگر به رخ مستبدین کشید .کلیپهای رقصی که در مدیای مجازی نشان داده میشوند ؛ مهندسی شده و با مدیریت دولت مرکزی میباشند و تنها زمانی که میتوان از پوشش ملی استفاده کرد موقع رقص میباشد . بعدش باید زنها لباسهارا در بیاورند و مانتو و چادر و مقنعه در بر کنند و در نهاد های مختلف برای آخوند کار کنند . در هیچ نهادی حق ندارند با پوشش ملی خود حاضر شوند و با زبان ملی خود مکالمه کنند .اغلب این رقص ها با مجوز سپاه و امام جمعه و به مناسبتهای دولتی صورت میگیرد . اگر سطحی نگری را به دور بیندازیم و عمیق تر به مساله نگاه کنیم ؛ خواهیم دید در منطقه ای که با این لباسهای الوان ؛ رقص انجام میشود ؛ هیچگونه آثاری از زیر ساختهای صنعتی و مسکن و شهرسازی و سالن اجتماعات و سرویسهای بهداشتی وجود ندارد و هیچگونه توسعه و پیشرفتی در این یکصد سال گذشته صورت نگرفته است و در خاک و سنگ وزیر افتاب سوزان ؛ فریضه رقص دولتی انجام میشود و بعد از انجام عملیات رقص ؛ همه با وانت و اتومبیل به شهر ها رجعت میکنند . در یکی چند از این همایش های دولتی , بعضی از رقصندگان حتی از کالیفرنیا برای حضور در همایش شرکت کرده بودند . تنها حقی که ما داریم حق رقصیدن است و بس .
امروزه که ملت لر در اوج فقر و بیکاری به سر میبرد و با مهاجر تهای داخلی به حاشیه شهرها ؛ آینده فرزندان خودرا تباه کرده است و پیامدهای منفی زندگی در جوامع میزبان روح اورا آزرده است ؛ جایی برای رقصیدن نگذاشته است . رقص واقعی ما زمانی خواهد بود که ملایان حاکم را سرنگون سازیم و به منابع خود دسترسی و مالکیت پیدا کنیم و به کلیه حقوق فردی و جمعی خود برسیم و در فردای آزادی ؛ آگاهانه به رقص و پایکوبی بپردازیم و در کنار آن به سازندگی و پیشرفت مناطق خود بپردازیم .
بختیار.
