لرستانات
در کشورهای جهان سوم که از تنوع ملی برخوردار هستند و گروه های اتنیکی- زبانی مختلفی زندگی میکنند ؛هرگاه دولت مرکزی در اختیار یک اتنیک خاص قرار بگیرد ؛ نتیجه ای جز اختناق و سرکوب و خشونت نخواهد داشت . در چنین جوامعی؛چون دولت مرکزی از عدم مشروعیت خود آگاه است مجبور است بر اسلحه تکیه کند و هر ندای ازادیخواهانه ای را در نطفه خفه سازد .در حکومتهای متمرکز ؛تمام ادارات و نهادها و سازمانهای دولتی در خدمت استبداد مرکزی قرار میگیرند تا قدرت سرکوبگری خودرا تثبیت کنند .در کشورهای پیشرفته اروپایی ؛این معضل را با جایگزینی سیستم مدیریتی فدرالیسم حل کرده اند و به پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی رسیده اند . غربی ها با آنکه برای خود سیستم فدرال را برگزیده اند اما برای ما حکومت متمرکز تجویز میکنند تا بهتر بتوانند به مقاصد خود دست یابند و با اینکه سیستم سکولاریسم را برای پیشرفت جوامع خود بر گزیده اند ؛برای کشورهای عقبمانده خاورمیانه ؛حکومت های دینی را مستقر میسازند و حمایت میکنند تا از پیشرفت جوامع خاورمیانه جلوگیری کنند . دولت دینی و دین دولتی ؛ هم به این سیستم متمرکز اضافه شده است تا شدت تخریب جامعه تقویت شود . کلیه ابزار تولیدات فرهنگی در دست دولت مرکزی میباشد. ملتهای ساکن درممالک محروسه ؛هیچگونه کنترلی بر ابزار فرهنگی خود ندارندد ودو لت مرکزی کلیه وسائل تبلیغاتی صوتی /تصویری را در تسلط خود نگهداشته است .دولت نالایق مرکزی ؛از این ابزار برای تبلیغات خود استفاده میکند و ما از کار فرهنگی دولت حاکم در تهران به کنار گداشته شده ایم .تولید هنری (سینما .تاتر .نشرکتاب .فیلم . کارتن . تلویزیون و رادیو ) از تملک ما خارج است . دولت دیکتاتوری حاکم ؛ از این ابزار در جهت جلوگیری از همبستگی ملی ملیتهای غیر فارس و در جهت به استثمار کشیدن و فقیر ساختن و غارت منابع ملی ما استفاده میکند .ارتباطات مرکزی از ارتباط ملیتها با یکدیگر جلوگیری میکند . به همین علت ما باید ارتباطات خودرا تقویت بخشیم و با استفاده از اینترنت ؛روابط عمومی ملیتهای غیر فارس را تقویت کنیم و با انتشار اخبار و تاریخ و فرهنگ و باز نشر متون و استنادات مربوط به خود؛ جلوی تبلیغات و تحریفات تاریخی دشمن را سد سازیم .تبادل اطلاعات وآشنایی با تاریخ منطقه ای هر ملیتی و آشنا سازی ملیتها با فرهنگ و جغرافیای مناطق مختلف ملی ؛ باعث انسجام و همبستگی اجتماعی بین ملیتهای رنجدیده و به حاشیه رانده شده میگردد .ملیتها باید بر ابزار تولیدات فرهنگی مالکیت داشته باشند واین ابزار در جهت اهداف و توسعه کلان ما به کار گرفته شوند .حق حاکمیت از ما سلب شده است .مادر گذشته حق حاکمیت داشتیم و وجود حاکم در مناطق ملی ؛ خود بیانگر این واقعیت است . مادر گذشته سیستم خود مدیریتی داشتیم و هر ولایتی یک والی از خود مردمان محل داشت که سیستم خودگردانی ؛ منطقه ؛خارج از مناسبات ا قتدارگرایانه ؛ به عهده او و مشاوران او قرارداشت .مادر گذشته اقتصاد محلی داشتیم و صادرات وواردات منطقه و تصمیم گیریها به عهده مردم بومی بود .اما امروزه هیچگونه قدرت تصمیم گیری در اختیار ما نیست .مبارزه ما درجهت کسب خودمدیریتی و خودگردنی میباشد ؛فارغ از مناسبات زورمدارانه مرکز و ایجاد تعامل و تعادل و مناسبات نوین بین انسانها و انسان و طبیعت و پذیرش و احترام به همه زبانها و فرهنگها .
بختیار
